Kroniki Asgun

Gość

Uginam lekko kolana, na wszelki wypadek, gdybym musiał odskoczyć gdzieś na bok.
Broń trzymam jednak w gotowości. Czekam na efekty zaklęć naszej znajomej.

-"Podgrzej nieco tą atmosferę!" - Odpowiedziałem dumnie. Ale przez mą głowę przeszła też myśl:
Co jeśli faktycznie kula odbije pocisk i pomieszczenie w którym się znajdujemy zapłonie?

Gość

- Hm, skoro nie słyszę sprzeciwu, to zabieram się do roboty. Schowajcie się w korytarzu, tak na wszelki wypadek.

Rzucam kulę ognia w stronę sufitu, modląc się w duchu, aby nie było to ostatnie zaklęcie w moim życiu.

Noruj

Koncentrujesz się na zaklęciu... Minęło trochę czasu, od kiedy ostatnim razem czarowałaś.
Trafiłaś. W ostatniej chwili zmieniłaś ułożenie dłoni, bo zdałaś sobie sprawę, że kula znajduje się w innym miejscu.

Na sekundę zrobiło się jaśniej - w pokoju nie było nikogo, poza wami. Zauważacie, że kula tak jakby pochłania kulę ognia i robi się jeszcze większa. Jest już rozmiarów ludzkiej głowy.

Co robicie?

Gość

-"Czy to właśnie wchłonęło Twój magiczny pocisk?!"

Odparłem zdziwiony.
"-To nie jest normalne!"

Gość

W takim wypadku chyba jedyne co pozostało, to postarać się o jakąś drogę ucieczki z tego pomieszczenia. Jeśli jeszcze jestem w stanie, staram się odsunąć po omacku te półki z książkami i "wymacać" czy jest za nimi coś więcej niż tylko ściana.

- Kończą mi się pomysły!

Gość

- No i to by było na tyle, jeśli chodzi o magię. Rinet, jak już kręcisz się przy ścianach, to spróbuj znaleźć pochodnię - może uda mi się ją zapalić.

Gość

Podaję własną pochodnię Trish.

- Zapalaj.

Mam jeszcze inny koncept, ale idę za pomysłem Rineta. Nie jestem jednak tak delikatny, w razie czego książki wylatują z półek rzędami, a jeśli da się bezpiecznie (nie chciałbym komuś zrobić krzywdy) wywalić całe regały, to też nie widzę przeszkód.

Gość

- Chwilę, Veth. Przyszedłeś tu z pochodnią... Czyli najpewniej masz krzesiwo i hubkę? Jeśli tak, to proponuję użyć konwencjonalnych środków, magia zdaje się być w tym miejscu tyleż nieskuteczna, co ryzykowna.

Przeszukuję kieszenie (własne Smile

), żeby sprawdzić, czy napastnicy zostawili mi jakiekolwiek przedmioty, które mogłyby okazać się użyteczne.

Noruj

Paladyn Veth podpala własną pochodnię. W pomieszczeniu robi się w końcu jasno. Zaczęliście zrzucać książki z półek i przesuwać regały.
Magiczka Trish przeszukuje pośpiesznie kieszenie, ale niczego pożytycznego nie znajduje.

Rinet, za jednym z regałów znajdujesz przycisk. Ledwo go dostrzegłeś.

Gość

Wciskam ten przycisk. Nic lepszego nam nie zostało.

Gość

Orientuję się, że w tym świetle Trish wygląda jakby miała grubo po pięćdziesiątce.

Gość

- Rinet, co tam znalazłeś?

Znów próbuję się podnieść.

- Hmm. Czy któryś z panów pomógłby mi wstać? Po kilku godzinach siedzenia pod tym ustrojstwem czuję się, jakby mi nagle przybyło 20 lat.

Gość

- Prawdopodobnie znalazłem dla nas ratunek. Zaraz się przekonamy.

Noruj

Naciskasz guzik, wszyscy czujecie się coraz gorzej, chociaż Rekrut Caan trzyma się zdecydowanie najlepiej z całej czwórki, tak jakby ten czar działał na niego w mniejszym stopniu.

Otwierają się wrota, którymi tu przybyliście. Jednak gdy tylko puszczasz guzik, drzwi się automatycznie zamykają.

Gość

- Więc tak to wygląda.

Zamykam oczy i myślę przez chwilę.

- No dobra, ja przytrzymuję, a wy wychodzicie.
Jeśli zdołacie przytrzymać drzwi, tak, żeby się nie zamknęły od razu, może zdążę wyjść razem z wami. Jeśli nie... No, przynajmniej wy uciekniecie.

Śmieję się.

- Hah, zawsze chciałem umrzeć jak bohater.

Gość

- Co ci tak śpieszno do śmierci, młodzieńcze? Nasi "gospodarze" wchodzą tu i wychodzą, kiedy chcą, więc musi być na to jakiś sposób. A jak otworzyliście te drzwi z tamtej strony?

Gość

Uśmiecham się złośliwie.

- No przecież mówię, żebyście wyszli i przytrzymali drzwi.

:)

Gość

Zakładam, że proste próby zaklinowania przycisku przy pomocy papieru/drzazg/miecza zdają się na nic?

Gość

To ja zapytam jeszcze raz, bo najwyraźniej nie wszyscy usłyszeli (a moja kobieca intuicja uparcie twierdzi, że choć nie znam odpowiedzi, to na pewno jest ona istotna). Wink

- Jak tu weszliście?

Gość

-"Były trzy przyciski. "

Podbiegam do Trish przy czym pomagam jej wstać.

-"Rinet, wciśnij przycisk raz jeszcze. My z Veth'em spróbujemy zablokować drzwi! "