Kroniki Asgun

Gość

- Szlajanie się w środku nocy może być niebezpieczne, zwłaszcza, że już nie mamy sił się bronić. Choć z drugiej strony, zostawanie tu dłużej może się okazać bardziej niebezpieczne. Jestem za tym, żeby nie zwlekać. Im szybciej będziemy w mieście, tym lepiej dla nas.

Noruj

Nikt z was nie zna na tyle terenu, żeby odnaleźć drogę. Możecie błądzić - tutaj zadecyduje szczęście, czy dojedziecie do ruin Mesmer, czy do Gednir.
Wybór należy do was - jaki on jest?

Gwoli ścisłości, Trish nie zna drogi do celu, naprowadziły ją tutaj zakłócenia magii, które ruiny wydawały. Gednir takich zakłóceń nie wydaje.

Gość

- Proponuję oddalić się trochę od ruin i przeczekać w obozowisku do wschodu słońca. Odpoczniemy i przeczekamy do powrotu Arthilla. Trzeba tylko ustalić warty.

Stan naszej wiedzy o okolicy budzi zażenowanie, ale chyba nie wymyślimy nic lepszego.

Gość

- Tak zróbmy.

W sumie jestem na tyle wyczerpany, że odechciewa mi się już podróżować. Przynajmniej dopóki nie odpoczniemy.

Gość

Co tam orientacja w terenie, niezachwianie wierzę w niezawodną moc instynktu, który jak po sznurku zaprowadzi mnie tam, gdzie chcę być - do wanny z ciepłą wodą i miękkiego, przytulnego łóżka. Przecież nikt nie musi wiedzieć, że potrafię w biały dzień zgubić się we własnej komnacie, a co dopiero na kompletnym pustkowiu w środku nocy. No i tego, jak cholernie się boję zostać tu dłużej. To uczucie, pod kulą, jakby lodowate palce zagłębiały mi się w mózg i wyciskały go jak gąbkę... Brr.

- To już brzmi rozsądniej. Ruszaj się, Caan, jeszcze trochę musimy wytrzymać.

Noruj

Odchodzicie kawałek od ruin i rozbijacie obóz. Organizujecie chrust i rozpalacie wspólnymi siłami duże ognisko.

Ogrzewacie się i coraz bardziej się uspokajacie, chociaż ciągle czujecie pewne zagrożenie. Wojna z Miastami Północy trwa już od kilku lat, 3 lata temu padło Mesmer. Wszyscy wiecie, że następnym krokiem będzie Gednir - jeśli w ogóle do tego dojdzie.

Teraz widzicie magów pochowanych w ruinach, które są oddalone kilkanaście kilometrów od stolicy. Co to może znaczyć?

Gość

Dam sobie rękę uciąć, że takich dywersantów z północy jest tu więcej. Cholera wie ilu. I gdzie się chowają.

- Wezmę pierwszą wartę. Do rana mamy jeszcze trochę czasu, zdążymy się przespać.

Gość

Mam ochotę wypytać moich towarzyszy, skąd się tu właściwie wzięli, ale zmęczenie zwycięża. Ziewam przeciągle. Trzeba się położyć spać, póki jeszcze można. Wszystko bowiem wskazuje na to, że Północne Miasta zgotują nam jeszcze wiele bezsennych nocy. I to bardzo niedługo.

- Obudź mnie za dwie godziny, potem ja postróżuję.

Gość

To, co myślę na ten temat, wolę na razie zachować dla siebie.

- Rinet, gdyby coś, alarmuj bez wahania.

Gość

Biorąc przykład z towarzyszy, kładę się w pobliżu ogniska.

-"Odpocznę trochę, i przejmę wartę po Trish.

Mam tylko nadzieję, że nie będziemy musieli znów zrywać się do walki..."

Noruj

Rinet pierwszy trzyma wartę, później zmienia go magiczka, a na końcu przychodzi pora na Caana. Noc była spokojna, ale mimo to, wciąż rzucaliście niespokojne spojrzenia w stronę ruin. Uczucie wysysania życia, będziecie jeszcze długo pamiętać.

Zakłócenia jednak ustały, a jedyne potężniejsze oddziaływanie magii, wydobywa się z kieszeni... Rineta.

Nastał nowy dzień, słońce było jeszcze nisko na horyzoncie, a wy się przebudziliście. Wszyscy odpoczęliście, chociaż nie była to najbardziej komfortowa noc w waszym życiu. Na horyzoncie pojawił się tęgi Poszukiwacz.

Rinet i Veth poznali go natychmiast - to Arthill. Pojawił się trochę później, niż to zapowiadał.
Zbliżył się do was i machnął ręką na powitanie. Widzicie na jego twarzy szczere zdumienie.
Spojrzał na Caana i Trish, a później na Paladyna i Poszukiwacza.
- Kiedy ostatnio was zostawiałem, było was dwóch.

Gość

Wcale nie budzi to mojej radości.

- Nie chciałeś iść z nami, to znaleźliśmy sobie kogoś innego. Prowadź do miasta, nic tu po nas.

Noruj

- Ale zaraz, to znaliście coś? Wyglądacie jakbyście nie mieli dobrej nocy.

Gość

-"Znaleźli... Nas."

Wzrokiem wskazuję jeszcze na Trish.

-"Ta noc nie była łaskawa dla nikogo...
Wierz mi, jedyne czego teraz wszyscy chcemy, to dostać się do Gednir."

Noruj

Mężczyzna spogląda na Caana i Trish.
- Was? A wy co tam robiliście? To wy robiliście te zamieszanie?
Patrzy też na Rineta i Vetha
- Są w porządku?

Gość

Kontynuuję testowanie Arthilla pod kątem odporności na moje zgryźliwości.

- No tak, przecież mówię, że znaleźliśmy lepszych kompanów od Ciebie. Może opowiedzą Ci coś więcej w drodze, zbierajmy się, nadal nie podoba mi się to miejsce.

Poganiam innych, ew. pomagam w sprzątaniu obozowiska.

Gość

Tłustawy facet nie podoba mi się nawet bardziej niż ten impertynent Veth, wobec czego postanawiam go zignorować. Szykuję się do wymarszu, porządkując okolicę i zbierając swoje nieliczne dobra.

Gość

Przysłuchuję się tym rozmowom. Nie powiem, bawią mnie docinki paladyna, ciekawe czy Arthil zdecyduje się go ripostować. Ja sobie poczekam na odpowiedni moment, żeby włączyć się w dyskusję.

Noruj

Arthill wzdycha i odwraca od ciebie głowę, jednocześnie mówiąc:
- Powtarzasz się Paladynie, nie jestem twoją matką, do podcierania nosa.

Poszukiwacz skupią swoją uwagę na Rinecie, przygląda mu się uważnie i
mówi - Kolego, co tam znalazłeś? Co masz w kieszeniach?

Gość

To już chyba demaskuje biedaka na dobre, wyciągam miecz.

- Masz rację, nie jesteś, od początku wyglądałeś mi na szczura. Prowadź nas do miasta albo żegnamy się zaraz po opowieści jak to próbowałeś przekupić mnie, bym przekazał Ci kulę. Już.

Kiwam w stronę Rineta, pora załatwić tę sprawę, tu i teraz.