Kroniki Asgun

Gość

Dysząc i próbując utrzymać równowagę odzywam się.

- Wystarczy, czy zamierzamy się pozabijać?

Gość

"Ahh... "- jęczę z bólu

"Co... Co się tu dzieje?" - Pytam półżywym głosem - "G-gdzie... Gdzie ona jest?"

Upadam na kolana, by chwilę odpocząć.

Gość

Dobra okazja, dobij... Hmm. Przyświecam pochodnią z naprawdę bliska.

- Wygląda na to, że twoje pytania muszą poczekać, najpierw powiesz nam kim jesteś i co tu robisz. Tylko bez żadnych "nie pamiętam", mam dosyć zagadek na dziś.

Gość

"-Ja... Jestem Caan... Początkujący rekrut z... Gednir.
A-ale nie wiem co się działo... Czemu walczyliśmy...
To było silniejsze ode mnie. To chyba jakiś czar."

Próbuję złapać oddech.

"Badaliśmy te ruiny, kiedy Oni zaatakowali. Dalej nie wiem co się działo, aż do teraz...
Ale powiedz co z nią?"

Noruj

Caan, przypominasz sobie, że masz przy sobie zestaw leczniczy. Możesz postawić się tym na nogi, podobnie jak Rinet - który ma jeszcze trochę bandaży.

Możecie kontynuować.

Gość

Bandażuję rany, przysłuchując się rozmowie.

Gość

- Dobra Caan, kto atakował Was w tej bajce? I kim jest Ona? Nie spotkaliśmy nikogo poza Tobą.

Gość

Siadam na zimnej podłodze.

-"Było ich trzech. Trzech magów. Silnych magów.
I była też Trish. Magiczka która mnie tu przyprowadziła.
Ale nie pamietam niestety co było dalej..."

Zza pazuchy wyciągam swój zestaw leczniczy z planami pozbycia się obrażeń.

Gość

- To może, korzystając z czasu, powiesz nam więcej o tym, co było wcześniej?

Odwracam się też do Rineta, spoglądając znacząco.

- Wierzymy w to, co opowiada nam ten zbir?

Gość

- Możemy przynajmniej pogawędzić. Miła odmiana po krojeniu kończyn.

- I chętnie dowiem się czegoś więcej o tej magiczce. :]

Gość

-"Cóż mogę Wam rzec?" - Podnoszę głowę w stronę pozostałej dwójki.

"Patrolowałem okolicę, jeden z bardziej codziennych dni, gdy w końcu spotkałem tą jasnowłosą kobietę - Trish.
Poprosiła mnie o pomoc przy eksplorowaniu i badaniu tych ruin.
Zgodziłem się, więc ruszyliśmy.
Zeszliśmy na dół, i kiedy narzekaliśmy na odór wydzierający się spomiędzy gruzu, nagle jakby znikąd pojawiły się trzy widziadła.
Jednak po przyjrzeniu się bliżej było wiadome iż są to magowie."

Opuszczam głowę, spoglądając w ziemię, i jakby zlękniałym głosem:

"Stawiałem opór, jednak daremnie.... Nie potrafiłem oprzeć się ich sile i zaklęciom.
Nie wiem czemu, ale coś kazało mi siedzieć w tych ciemnościach i czekać.
Później zjawiliście się Wy..."

Gość

Odór? Jaki odór?

- Dobra, zobaczmy czy są jakieś ślady po tej twojej opowieści, może obejrzymy sobie przy okazji te drugie drzwi.

Rozglądam się i nawąchuję.

Noruj

W poprzednim pomieszczeniu, niedaleko kamiennych wrót, znajdujesz trzy małe przyciski na ścianach, których wcześniej nie dostrzegliście.

Gość

- No tak, już dawno przyzwyczaiłem się do twoich perfum, Veth.

Zaciskam supły na bandażach.

- To pewnie ci sami, którzy poszczuli nas swoimi zwierzątkami na zewnątrz. Ktoś nie chce, żeby tu zaglądano.

Unoszę ironicznie brew w stronę Vetha.

- O ile mówi prawdę, co?

Gość

:)

- Zaraz to sprawdzimy. Chodź Caan, będziesz naciskał przyciski!

Gość

Kończę opatrywać rany, po czym wstaję i ruszam w stronę Veth'a.

-" Hhmm.... Ciekawe. Jak sądzisz do czego mogą służyć?
Żeby nie okazało się to jakąś pułapką bez wyjścia"

Naciskam pierwszy z wierzchu przycisk.

Noruj

Naciskasz pierwszy przycisk, rozlega się pojedynczy dźwięk i... nic się więcej nie dzieje.

Gość

- Mówiłeś, że magów było trzech? Jeśli to oni zmajstrowali ten mechanizm, to pewnie trzeba wcisnąć trzy naraz. A jeśli nie, to chyba zostanie odgadywanie właściwej kolejności.

Gość

Przez moment w ciszy spoglądam na przyciski.

-"Więc wciśnijmy wszystkie trzy."

Gość

Rozglądam się jeszcze, jakieś znaki, symbole, cokolwiek?

- Nie przeszkadzaj sobie Caan, kombinacji jest niewiele, może któraś zadziała?