Kroniki Asgun

Gość

- Czemu nie? Mam nadzieję, że dostaniemy jakieś dodatkowe informacje odnośnie tych drwali. - poparłem Caana i powoli ruszyłem oglądając się za obecnymi towarzyszami i towarzyszką, jak i potencjalnymi "towarzyszami" z ciemnych zaułków, których chcielibyśmy teraz raczej uniknąć.

Gość

Gdy znajdziemy już miejsce na odpoczynek
chętnie rzucę się na łóżko z uśmiechem na ustach,
wcierając twarz w poduszkę i ciesząc się chwilą tylko dla siebie.

,, Lepiej się pośpieszmy i dowiedzmy trochę więcej o tych drwalach. " - Powiedziałem drapiąc się w tył głowy -
,, Im szybciej to zrobimy tym lepiej, dla nas i dla nich. "

Oczywiście chodziło mi o tych wszystkich ludzi,
wyglądali na przejętych ostatnimi wydarzeniami.
Im dłużej szliśmy tym bardziej zmęczenie dawało mi się we znaki.

Noruj

Dla Trish miasto wygląda całkiem inaczej. Nie poznajesz większości ulic, a i stare, znane ci miejsca, albo zmienił położenie, albo całkowicie wsiąkły. Wszakże, ostatni raz byłaś tutaj dawno, dawno temu - może nawet 20 lat wcześniej?

Tines za to czuje się jak w domu - młody Paladyn urodził się rok, zanim magiczka upuściła rodzinny dworek, a sam wyruszył do Gednir, dopiero gdy wybuchła wojna - wtedy też stał się Paladynem.

Wieczorami miasto było bardzo przyjemne, głównie przez lampy, które rzucały ciepłe światło na drewniane domy. Po ulicach przechadzało się trochę osób - głównie mężczyźni pracujący w tartakach, ale zdarzały się też niewiasty. Ciągle tak samo piękne, jak zapamiętał Tines.

Po jakimś czasie, docieracie pod drzwi siedziby Starszego Miasta. Jest to wysoki drewniany budynek, bogato zdobiony - znacznie wyróżniający się do innych...

Gość

Rozglądam się dookoła i oczom nie wierzę - Trenis w niczym nie przypomina udającej miasto, zbitej ze spróchniałych desek wioszczyny, jaką niewyraźnie pamiętam z dawnych lat. I tutejszy Starszy też całkiem ładnie sobie mieszka. Ciekawe, czy w środku jego domostwo jest równie reprezentacyjne, co na zewnątrz?

Podchodzę do drzwi w poszukiwaniu jakiejś kołatki - jeśli jej nie znajdę, to po prostu głośno zapukam.

Noruj

Znajdujesz, owszem.
Unosisz ją i kilkukrotnie uderzasz w drzwi. Przez dłuższą chwilę nic się nie dzieje, ale po jakimś czasie, drzwi się otwierają, a w nich staje kobieta - na kogo w średnim wieku. Wygląda na zmęczoną i zdziwioną.- Zbieracie na coś? Coście za jedni?

Gość

Spoglądam na kobietę i chociaż nie czuję się szczególnie mile powitana, to mimowolnie się uśmiecham. Zmęczona, w średnim wieku... Tak jak ja.

- Przybywamy z Gednir, z Zakonu Magii. Chcemy się widzieć ze Starszym Miasta.

Noruj

Kobieta momentalnie spoważniała - Oh! To wy...? Jesteście tak szybko. Proszę, wejdźcie. i ustąpiła wam miejsca, otwierając szeroko drzwi.

Gość

Nim wchodzę kłaniam się kobiecie. Później przepuszczam Trish i wchodzę zaraz za nią nasłuchując co się dzieje w środku. Rozglądam się też, ale dyskretnie, aby nie urazić nikogo machaniem głową na wszystkie strony.
" Trzeba okazać trochę klasy, aby nikt nie pomyślał źle o zakonie magii." - pomyślałem powstrzymując ciekawość, by nie badać wszystkiego jakbym był w jakiejś treningowej komnacie najeżonej pułapkami.

Gość

Wchodząc jako ostatni cicho ziewnąłem przykrywając usta ręką,
w środku było ciepło.

Będąc już w środku rozejrzałem się po kątach,
aby po chwili patrzeć prosto w oczy kobiecie,
która nas wpuściła do środka.

///
I znowu Havroth wstawiłeś post o 10 sekund przede mną
i przez to musiałem wszystko skasować i napisać od nowa. :/
Cóż za pech...

Noruj

Wchodzicie wszyscy do środka i odkrywacie, że wnętrze jest równie piękne co zewnątrz. Na ścianach widzicie piękne obrazy, gobeliny - jednym słowem burżuazja. Kobieta mówi do was szybko - Poczekajcie tu sekundę, pójdę do Starszego Miasta - i znika gdzieś, kierując się schodami na górę...

///
Sentress - przeczytaj uważnie zasady gry:
III. Decydujesz tylko za swoją postać. Nie opisujesz także otoczenia.
II. W miarę możliwości, w drugiej karcie sprawdzaj, czy ktoś właśnie nie wysyła odpowiedzi.

Gość

Ta siedziba starszego miasta musi mieć spory budżet,
aby móc kupować takie cudeńka.
Nie jestem fanem sztuki,
ale potrafię odróżnić dobry obraz od tego złego.

,, No, no ładniej tu niż w zakonie magii. " - Stwierdziłem z podziwem poprawiając kaptur. - ,, Biedni to oni nie są. "

Mam nadzieję,
że ten starszy miasta będzie w stanie nam powiedzieć
coś więcej na temat tych drwali niż przekazał nam goniec.

Staram sobię przypomnieć która jest godzina.

Gość

- Jakoś nie czuję się tu komfortowo. Mam nadzieję, że ten Starszy nie jest jakimś chciwym narcyzem i da się z nim dogadać. Przybyliśmy bo zaginęli ludzie, a nie dla jego użytku. W razie co, to wszystko będzie w rękach Trish. - powiedziałem cicho, aby nie słyszał nikt poza naszą grupką i zwróciłem się na koniec do Trish - Twój urok osobisty może się okazać ważnym elementem dyskusji, jeżeli moje obawy się potwierdzą.

" Tyle tu tych ozdób, że w głowie mi się kręci od tej różnorodności, a może to od tego zaduchu? "

Gość

Widząc tyle jakże drogich rzeczy, wracają wspomnienia sprzed kilku wiosen.
Musi mieć sporą ochronę, skoro nikt tego nie ukradł.
O czym ja myślę? W ogóle czemu mnie to zastanawia?
Chyba złodziejski fach wdał się w charakter.
Powinienem skupić się lepiej na zadaniu.

Patrzę się jeszcze chwilę po otoczeniu.
Nie dość że nie najlepiej czuję się w miejscach, gdzie albo przesiadują ważne osobistości, albo jest mnóstwo drogich przedmiotów.
To w dodatku, tutaj się to kumuluje.

-Też liczę, że będzie to swój chłop... - Odpowiedziałem szeptem Tinesowi.

Gość

Z ciekawością rozglądam się po wnętrzu. Hm, biednie to tu nie jest, ale dla mnie nie stanowi to powodu do wyciągania jakichś daleko idących wniosków. Przynajmniej na razie.

- Nie martw się, Tines - odpowiadam półgłosem paladynowi. - Jestem już dużą dziewczynką i potrafię o siebie zadbać. I o was przy okazji też.

Gość

"O nas też, tak? Ciekawe jak gotuje..." - zaśmiałem się w myślach. " Tak hardej odpowiedzi się nie spodziewałem. Bard Jaskier chyba miał w tym rację." - westchnąłem nadal w myślach, ale na twarzy zagościł mi lekki uśmiech.
Próbuję nasłuchiwać co się dzieje w sąsiednich pomieszczeniach.

Gość

Z uśmieszku Tinesa wnoszę, że akurat na niego ta wersja mojego "uroku osobistego" działa perfekcyjnie. Dla Starszego Miasta pewnie przygotowałabym inną odsłonę, o ile oczywiście miałabym chęć w jakikolwiek sposób go czarować. Ale nie mam - w końcu jestem tu w interesach, a nie dla przyjemności. Hm, choć jeśli jakaś przy okazji się trafi, to pewnie nie będę protestować...

Jednak na razie grzecznie czekam na rozwój sytuacji - teraz najważniejsze jest, by zebrać jak najwięcej informacji o tajemniczej sprawie zaginionych drwali.

Noruj

Kilka chwil później, na szczycie schód stanął podstarzały mężczyzna, z wielkim krzaczastym wąsem pod nosem. Zbiegł do was, mijając przy okazji niektóre stopnie, omal się nie wywrócił i uścisnął dłoń każdemu z was. Trish pocałował w dłoń.

- Bardzo szybko przybyliście, proszę za mną do salonu - powiedział, pokazując wam dłonią pomieszczenie po prawej.

Gość

Heh, Starszy istotnie jest starszy, ale wigoru najwyraźniej mu nie brakuje. Ciekawe, czy to fakt przybycia szacownych gości z Zakonu, czy jednak pilność sprawy spowodowały u niego takie poruszenie? Chyba wolałabym pierwszą opcję, sporo by uprościła. Podobnie jak poznanie jego miana, którego Starszy, może z pośpiechu, zapomniał nam wyjawić. A jeśli myśli, że je znamy? Przez chwilę robi mi się głupio, że zaniedbałam zasięgnięcia tak podstawowej informacji, jak imię osoby, do której się wybieramy. No trudno, nie ma co roztrząsać - w odpowiedzi na miłe powitanie uśmiecham się uroczo, po czym zmierzam do wskazanego przez naszego gospodarza pomieszczenia.

Gość

Staruszek bardzo ucieszył się na wieść o naszym przybyciu,
musi być naprawdę źle,
albo po prostu bardzo się martwi o tą sprawę, z tymi drwalami.
Po chwili zacząłem się zastanawiać kim jest ta kobieta,
która nas wpuściła do mieszkania.
Wyglądała na osobę mieszkającą w tym miejscu.

,, Pewnie to jego żona,
wszystko na to wskazuje... " - Pomyślałem wchodząc do salonu (Ostatni), aby po chwili przestać o niej myśleć.

Gość

" Ciekawy osobnik. nawet jeżeli sprawa jest pilna, to większość osób na jego stanowisko raczej by poważnie nas przyjęły, a co dopiero przy jego doświadczeniu wynikającym z wieku. Mówił, że nie spodziewał się nas tak szybko, więc albo mieliśmy więcej szczęścia w górach niż myślimy, albo wcale sprawa nie jest tak tajemnicza i niecierpiąca zwłoki jak się wydawało." - zacząłem interpretować postać Starszego przechodząc za Trish.