Kroniki Asgun

Gość

Ta para... Tristana i Tines? Nie, ale jakoś podobnie. Mam wrażenie jaby wszystko co się działo tyle czasu temu, stało się zaledwie parę minut temu.
Ale to niedorzeczne, przecież tak nie mogło być. Moje rozmyślenie psuje kudłacz. Nie wiem dlaczego, ale irytuje mnie już sam jego widok. Zgaduję, że
zaraz sobie przypomnę, czym tak bardzo mi podpadł.

- Myślę, że twoje flaki bardziej by się do tego nadawały. - Mam serdecznie dość takich żarcików. Ciekawe czy kiedykolwiek ten wojownik
wyrośnie z zachowania podrostków i będzie potrafił wczuć się w sytuację. Wątpię. A wystarczy, że trafi na ciut gwałtowniejszego typa ode mnie, który
nie trzyma ręki w kuli, otwierającej bramę do wolności. Przynajmniej mam nadzieję, że ta brama prowadzi do wolności.

Gość

Ta druga kula na pewno była blisko? Idziemy już i idziemy.

Noruj

Przechodzisz z Cathriną do nowo odkrytego korytarza. Światło jej pochodni oświetla wnętrze, więc widzisz, że to małe pomieszczenie z takim samym piedestałem i niebieską kulą, którą widzieliście wcześniej. Tym razem jednak - konstrukcja jest skierowana w stronę drzwi, przez które właśnie przeszliście. Poza tym, w tym pomieszczeniu jest dużo mniej kości i innych pozostałości, niż w poprzedniej sali.

Widzisz także dość spore, ładne wyglądające schody idące w górę.

Gość

Analizuję przez chwilę możliwości, w tym powrót do reszty drużyny. Ostatecznie upewniam się, że Cath jest obok i dotykam dłonią kuli. Jeśli dobrze dedukuję, nie powinno wywołać to żadnego kataklizmu.

Noruj

Podobnie jak w przypadku poprzedniej sytuacji - z kuli wystrzeliwuje niebieski promień, który łączy się z tym, który jest dziełem Rieux, z poprzedniej sali.

Gość

Dobra, teraz pora odsunąć dłoń. Jeśli nic się nie stanie - robię kilka kroków wstecz, tak żeby spokojnie móc prowadzić wymianę głosową z dwójką przy pierwszej kuli.

Noruj

Kiedy odsuwasz rękę, twój promień znika - drzwi oczywiście wciąż zostają otwarte, ponieważ Rieux ciągle trzyma swoją dłoń na kuli.

Gość

Teraz najtrudniejsze.

- Rieux, widziałeś jak to działa? Są tu schody, ale potrzebujemy Rineta, w trójkę będziemy znacznie silniejsi, a nie wiadomo co czai się dalej. Dopóki trzymasz dłoń w kuli możemy wrócić po Ciebie szybko, gdy tylko zbadamy następną komnatę. Obiecuję Ci to.

Gość

Nie wiem czy to najlepszy pomysł.
Tu coś ewidentnie jest nie tak.
Mam tylko nadzieję że Veth wie co robi.
Czekam na reakcję Rieux i Rineta.
Choć jeśli byłoby to konieczne, sama zgłoszę się by zostać.

Gość

Zanim brodaty znowu coś powie.

- Dobra, ja tu zostanę. Skoro Rieux się boi, nie mam wyjścia.

Podchodzę do kuli i dotykam jej.

- Idź.

Gość

- Yyy... Co? - mówię do poszukiwacza, łapiąc się drugą ręką za twarz. Dla mnie odpowiedź jest, aż za prosta. Krzyczę do pary:

- Jeden promień wystarczy, aby podtrzymać bramę. Pakuj swoją rękę do kuli, a My zaraz do Was pójdziemy przez otwartą bramę. Nic nam nie grozi,
jeśli tamta kula będzie działać prawidłowo. - Chyba, że to ja nie nadążam za ich tokiem myślenia. Przez tą sytuację przypomniała mi się nie przygoda
w Mesmer. Wszystko powoli wraca...

Gość

Chyba nie ma wyjścia, wracam do kuli i robię swoje.

Gość

No to idziemy. Pozostaje mieć nadzieję, że kula za drzwiami wystarczy.

Gość

Powoli zdejmuję rękę i ruszam za wojem. I to ja niby wychowałem się w puszczy i jestem ograniczony umysłowo?

Gość

Jednak nie aż tak trudne. Gdy tylko Rinet minie wrota odsuwam dłoń od kuli.

Noruj

Veth trzyma rękę na kuli i wyczekuje momentu, w którym Poszukiwacz przechodzi przez wrota. W momencie, gdy Rinet jest już w ukrytym pomieszczeniu - Paladyn cofa dłoń, a wrota zatrzaskują się z hukiem. Rieux ponownie zostaje uwięziony w przedsionku...

Gość

Staję jak wryty, kiedy drzwi trzaskają za mną. Pogięło go?

- A naszego brodatego koleżki nie wpuścisz?

Gość

Teraz jeszcze raz się zastanawiam, przedsionek z którego weszliśmy tutaj miał większe wyjście na zewnątrz (zatrzaśnięte), bramę, przez którą przeszliśmy za pierwszym razem (zamkniętą), jeszcze jedno wyjście, którym do niego wróciliśmy (pozostało otwarte?) i te wrota, które utworzyły się dzięki kuli tym razem? Poza tym, co dzieje się z nimi po naszej stronie gdy już zabiorę dłoń?

- Chwila.

Noruj

Dla ułatwienia prezentuje mapę - żółte pomieszczenie to przedsionek, pierwsza sala, do której trafiliście po wejściu do "miasta". Zielonym kolorem oznaczone jest zewnątrz. Czerwonym korytarzem oznaczony jest korytarz, którym udaliście się pierwszym razem. Wracając się, weszli przez te same drzwi (które odsłoniły czerwony korytarz) chociaż w innym miejscu. Macie wrażenie, jakbyście się zapętlili. Niebieski kolor to ukryta sala, w której jesteście. Są tam też schody. WSZYSTKIE wrota są obecnie zamknięte.

Gość

Dobra. Parzę na Rineta.

- Sam widziałeś, że postradał zmysły, wymachuje toporem, majaczy. A nawet bez tego był niebezpieczny, jeśli zabrał dłoń z kuli, to nie po to, żeby biec nam na ratunek. A przecież równie dobrze to my mogliśmy wylądować na jego miejscu. I wtedy, jak myślisz, ile czasu spędzilibyśmy w tym grobowcu zanim ktoś by do nas dotarł?

Wzdycham ciężko.

- Zresztą nieważne, to po prostu najbezpieczniejszy sposób, żeby sprawdzić czy ponowne dotknięcie kuli połączy sale, czy możemy wrócić tą drogą i spokojnie ruszyć grupą dalej, nie zostawiając tu nikogo. Przecież nie zabronię Wam otworzyć przejścia ponownie. Tylko, czy któreś z Was naprawdę tego chce?